Nieuw(jaar)sbrief
29 December 2016
? De collega's in het schepencollege
Na 10 jaar burgemeesterschap van Luc Martens kreeg de stad begin maart een nieuwe burgervader. Kris drukte meteen zijn stempel, waarbij hij dossierkennis koppelt aan menselijkheid en nabijheid. Met zijn hoofd in de boeken, met zijn hart bij het sociale, culturele en economische leven en (zo nodig) met zijn voeten in ondergelopen kelders.
Michèle werkt aan een duurzame stad en begrijpt heel goed dat we daarbij moeten inzetten op een stad die aantrekkelijk is voor jonge gezinnen. Door haar '#spelenmetdestad' bijvoorbeeld. Griet zorgt er voor dat de schoolkinderen zich veilig door de stad kunnen bewegen. Kleine ingrepen, zoals het tijdelijk afsluiten van de Poststraat, zorgen meteen voor een verhoogde verkeersveiligheid in de schoolomgevingen. En straks kunnen we (eindelijk) de eerste Roeselaarse fietsstraat infietsen.
Henk heeft met financiën en personeelsbeleid niet de meest sexy thema's in portefeuille, maar vormt er wel de ruggengraat van het bestuur mee. Enkel door gericht te investeren en te besparen waar mogelijk, kan je een beleid voeren dat niet op de kap van de volgende generaties is. Ook Nathalies werk valt moeilijk te vatten in spectaculaire krantentitels. De stedenbouwkundige verordening en woningtypetoets die ze opmaakte zal echter beeldbepalend zijn voor het Roeselare van de toekomst.
Sportschepen José zal komend jaar volop kunnen genieten van de uitvoering van het sportactieplan waar hij de voorbije jaren aan werkte. Het meest spetterende wordt ongetwijfeld de bouw van het nieuwe zwembad, op maat van de individuele gebruiker, de clubs en de scholen. Een drie-eenheid die hij door het hele sportgebeuren belangrijk vindt. Ook Marc zet volop in op water, maar dan wel vooral op de beheersing ervan. Dankzij zijn goede contacten bij de provincie is hij de geknipte man om trekker te zijn van het ambitieus, grensoverschrijdend project dat wateroverlast, zoals we die in het voorjaar kenden, in de toekomst te vermijden of op zijn minst te beperken.
Bart kende een korte carrière als cultuurschepen, maar liet toch een reuzen-indruk achter. Hij omarmde het enthousiasme van een groep erfgoedliefhebbers en zorgde er zo voor dat er voor het eerst sinds lang weer reuzen boven de Batjesgangers uittorenden. Na Nieuwjaar wordt Bart OCMW-voorzitter en mag Dirk de cultuurscepter opnemen.
De collega's in het OCMW
Geert stopt dus als OCMW-voorzitter en mag met trots terugkijken. Hij laat een sterke organisatie achter die bestand is tegen de uitdagingen van de toekomst. Door de uitsplitsing in Zorgbedrijf en kern-OCMW kan er gericht op diverse noden gefocust worden. En wie vreesde dat het 'commercialiseren' van de zorg in een 'bedrijf' zou leiden tot puur marktgericht denken, werd al snel gerust gesteld. Denk maar aan het fantastische project waar medewerkers van de thuismaaltijdendienst mee aan tafel schuiven bij eenzame ouderen.
Binnen de OCMW-raad en het Sociaal Comité wordt er opvallend eendrachtig gewerkt aan een sterk sociaal beleid op maat van elke Roeselarenaar. Hier geen politiek haantjesgedrag of partijstrategieën, maar een gedeelde menselijke reflex, over de partijgrenzen heen.
De collega's in de gemeenteraad
Hier komt het politiek theater, voor het oog van pers en publiek, uiteraard meer tot uiting. En zo hoort het. Als verkozene moet je opkomen voor je idealen en voor je achterban die deze idealen deelt. En hoe verschillend deze idealen ook kunnen zijn, toch is het streven gemeenschappelijk: werken aan een beter Roeselare voor ons en onze kinderen.
Als geen ander beseffen we dat het soms frustrerend is om oppositie te voeren. Tegelijk herinneren we ons uit een niet zo ver verleden hoe het mogelijk is om ook vanuit die underdogpositie te scoren. Door positieve suggesties te doen of logische verbeterpunten voor te stellen. Niemand heeft immers alle wijsheid in pacht.
