De kogel is door de kerk. De verkavelingsaanvraag die afgelopen zomer de gemoederen danig verhitte, is door het schepencollege . Er komt dus geen exclusieve villawijk aan de Babilliestraat, temidden het toekomstige Bergmolenbos. Een overwinning voor de die hun tanden in het dossier zetten, voor de bijna 800 bezwaarindieners, maar ook en vooral voor het gezond verstand.

verworpennatuurverenigingen

Historische miskleun

Van meet af aan was het duidelijk dat een verkaveling op die plek compleet onlogisch zou zijn. De ontwikkelaar trachtte echter maximaal voordeel te halen uit de onduidelijke regelgeving voor het perceel. In de periode 2007-2008 kreeg dit deel van het Bergmolenbos immers een rood-geel-gestreepte inkleuring van de Vlaamse Regering. Een dergelijke pyjama-inkleuring laat naast landbouw, openbaar groen en recreatie, ook wonen toe. Wellicht was dit goedbedoeld om de bestaande bewoning, de manege, een toekomst te gunnen, maar het zette de deur wel op een kier voor ongewenste, grootschalige bouwprojecten.

Buikgevoel versus juridisch kader

In die context was het voor het schepencollege niet zo makkelijk om de aanvraag te beoordelen. Uiteraard was er het buikgevoel dat dit niet klopte, waren de bezwaren inzake mobiliteit, afvalwater en inpasbaarheid heel duidelijk en wrong de aanvraag met ons rechtvaardigheidsgevoel. Maar buikgevoel en emotie hebben geen plaats binnen een besluitvormingsproces. Daar telt enkel de letter van de wet.

Het was dus heus niet zo simpel om een kruis te maken over de plannen. Maar toch is het schepencollege van oordeel dat de uiteindelijke beslissing juridisch waterdicht is en, ook als het tot een beroepsprocedure zou komen, stand zal houden.  De weigering van de vergunning is grondig geargumenteerd, met dank aan de bezwaarindieners voor hun inzichten en expertises, aan de bevoegde stadsdiensten en andere experten.

Wat met de pyjama?

Om ook in de toekomst (bijvoorbeeld wanneer er een nieuwe meerderheid ontstaat) dergelijke verkavelingen onmogelijk te maken, moet de onduidelijkheid over wat mogelijk is binnen de gearceerde inkleuring weggewerkt worden. In overleg met de Vlaamse Minister van Ruimte en de eigenaars moet gewerkt worden aan een duurzame en rechtszekere oplossing voor de rood-geel-gestreepte percelen. 

De schop in de grond

En daar blijft het niet bij. Het oorverdovende signaal dat we afgelopen zomer kregen, de roep om meer bos en groen in Roeselare, blijft nagalmen. Daarom werd een intensief onderhandelingstraject opgestart met de eigenaars van de gronden die voorbestemd zijn om op termijn bebost te worden. We willen hen zo snel mogelijk overhalen om hun gronden te verkopen aan het Agentschap Natuur en Bos, zodat er kan aangeplant worden en de Roeselaarse longen kunnen beginnen groeien.

De eerstvolgende hectares plantgoed (5,6 ha om precies te zijn) gaan de komende maanden alvast de grond in, zowel in het Bergmolenbos als in het Krommebeekbos. Om te beginnen komt er binnenkort weer een plantdag voor de pasgeborenen; vanuit de wieg werken aan een gezonde, groene toekomst.