In september kom ik terug in de gemeenteraad. Terug van weg geweest want van 1995 tot 2003 zetelde ik al in de gemeenteraad.
Laat ons zeggen een dikke 20 jaar geleden.
Is er veel veranderd intussen in Roeselare ? Ontzettend veel.
Roeselare is enorm gegroeid en uitgedeind. Er is heel veel bijgebouwd. Veel woningen, veel nieuwe bedrijfsgebouwen en vooral veel appartementen.
Er zijn dus automatisch ook veel meer mensen komen wonen in Roeselare wat ook weer meer verkeer meebrengt.
In veel opzichten huppelt Roeselare tussen een provinciestad en een centrumstad.
Roeselare probeert de inzichten die in grote steden lukken, hier over te nemen, maar slaagt daar niet altijd in.
Neem de 30 zone gordel voor het hele centrum of de fietsstraten. Goed initiatief maar dan moet dit ook opgevolgd worden en gesanctioneerd. Zoals het nu gaat, is niemand tevreden. De automobilisten vinden 30 te traag maar worden niet teruggefloten bij hogere snelheden. De fietsers voelen de hete adem van de bestuurders die te snel rijden en hen inhalen aan een hoge snelheid.

Ik verlang meer daadkracht. Als je een verkeersregel doorvoert, ga er dan voor en dwing die af. Als rijschoolinstructeur, ben ik Veel aanwezig in het verkeer in de stad. De Ooststraat is een ramp, voor fietsers vooral, maar ook voor andere bestuurders die de 2 richtingen voor fietsers te weinig kennen en allemaal willen parkeren naast hun bestemming. Resultaat : bij mooi weer worden de terrassen vergast ( ook letterlijk ) op uitlaatgassen van aanschuivende voertuigen. Dit kan beter.
Ik kom zo ongemerkt bij bereikbaarheid van de stad. Het centrum trekt nog steeds door de winkels en mensen komen er graag.

Maar vanuit Beveren of bepaalde wijken zijn er te weinig bussen. En als er al zijn gaan ze vaak eerst naar het station en dan pas naar een andere bestemming. De belbussen werken ook niet naar behoren. Mensen hebben de indruk dat ze met een callcenter bellen uit Indie. De belbus komt op een andere locatie toe en de afspraken dienen weer verzet te worden.
En Roeselare, winkelstad wordt als slogan moeilijk houdbaar. Vele winkels trekken weg uit het centrum of stoppen. Als we mensen willen aantrekken, zal een nieuwe functie van de winkelstraat nodig zijn.

Alles lijkt verder en minder toegankelijk. Even binnenspringen in het ziekenfonds, een afspraak bij een dokter of specialist? Een vraag voor het OCMW
Of sociale dienst, wat cash geld afhalen ? De meeste van deze diensten werken met minder personeel. Er dient eerst een afspraak gemaakt via het internet. Et voilà, daar gaat het mis. Voor veel mensen is dit een huzarenstuk.
Hun lokale bank, bakker, beenhouwer, buurtwinkel , café is gestopt en dan moet je gewoon verder om bepaalde diensten te vinden.
De digitalisering en schaalvergroting heeft zeker mensen uitgesloten. Wij pleiten dat er voor eerstelijnsdiensten zoals politie, ocmw, gemeente wel nog een persoon aanwezig is die bij kleine problemen kan helpen, of je kan doorverwijzen.

Roeselare boert goed op vlak van tewerkstelling. Dit vraagt om veel arbeidskrachten. Ook in de Roeselaarse bedrijven werken heel veel mensen
van een andere origine. We kunnen hen hier niet laten werken zonder hen ook te ondersteunen op vlak van wonen en andere voorzieningen.
Voor sommigen zijn deze mensen een doorn in het oog. De realiteit is dat onze economie niet meer zonder hen kan. We moeten leren samenleven.
Dat dit niet zomaar soepel verloopt, lijkt me logisch. Polariseren is geen oplossing. We pleiten voor een schepen van integratie die zich toespitst
op deze groepen.

Mensen voelen zich ook vaker onveilig. Bij straatinterviews vermeldt men : het onveiligheidsgevoel aan de stationsbuurt, het ’s avonds niet meer
durven wandelen in het Geitepark, druggebruikers en thuislozen in ons centrum. Bij incidenten wordt soms de politie gebeld maar na hun tussenkomst, herbegint alles. De opwaardering van een wijkagent die je ook echt opmerkt, aanspreekbaar is en zelf dingen signaleert, kan veel ergernissen voorkomen.
Roeselare komt door de flakka reportages aan een slechte reputatie. Er moet genoeg personeel zijn, vooral politie, die hier doortastender optreedt.
De stad komt ook voller door de groei tijdens deze 20 jaren. Mij lijkt het of alles al vol is. Toch wordt er nog steeds nieuwe grond aangesneden om huizen en bedrijven te zetten.
Dat er ook heel wat woningen en bedrijven leegstaan, stoort me. De Vlaamse overheid subsidieert veel initiatieven bij leegstand. De stad kan daar veel actiever op participeren.
Renovatie en herbestemming zijn mogelijkheden om de inbreiding te bevorderen. Roeselare kan ook veel vooruitstrevender zijn in de aanpak van nieuwe woonvormen zoals cohousing, kangoeroewoningen, wooneenheden met gemeenschappelijke delen enz. Bij zo’n groei moet ook alles meegroeien, ook dienstverlening.
We hebben in Belgie een goede sociale zekerheid maar moeten heel lang wachten om een afspraak te maken bij oogarts, tandarts of meer gespecialiserde hulpverlening.
Tenslotte kom ik op een van mijn stokpaardjes : meer bomen, groen en vooral oude bomen behouden.
Roeselare heeft inderdaad veel struiken en bomen bijgeplant maar ook ontzettend veel oude grote bomen weggehaald. Daar bloedt mijn hart van.
Ik vind dat bepaalde bomen op bepaalde plaatsen eigenlijk als erfgoed moeten erkend worden. Tenslotte moet de kapvergunning veel strenger.
In de drukte van de steden, tenslotte hebben we ook grote nood aan rust, trage verplaatsingen , natuur.
Louis Neefs drukte het jaren geleden perfect uit met : “Geef ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee. Vergeet hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee.
Als je het hiermee eens bent : stem dan groen op 13 oktober.

De digitalisering en schaalvergroting heeft zeker mensen uitgesloten